Oud-Noord
In deze aflevering van UITWIJKEN komt een inwoner uit de wijk Oud-Noord aan het woord. Door zowel het werk- als privéleven van deze wijkambassadeur komen we in enkele kerken in Tilburg, én leren we wat lekker eten is.
In Oud-Noord, aan de Dr. Nuijensstraat is de Christengemeente ‘Op de rots’ gevestigd. Een veelkleurige en gastvrije kerk die uit verschillende nationaliteiten bestaat. Iedereen is er van harte welkom. Ik spreek wijkambassadeur Jadira Pieters als ze hier de bijbellessen van ‘The Holy Ghost Empowerment Revival Centre’ bezoekt.
De naam zegt het al; ‘The Holy Ghost Empowerment Revival Centre’ probeert haar mensen te empoweren (in hun kracht te zetten). De traditionele katholieke kerk zette vroeger vooral de welgestelden in hun kracht. Bij de ontwikkeling van met name Zuid-Nederland aan het begin van de vorige eeuw was er die beruchte samenwerking tussen het grote geld en de clerus; ‘Hou jij ze dom’ (de katholieke kerk), dan houden wij ze arm (de industriëlen). Deze samenwerking bevorderde dat bijvoorbeeld in Tilburg de textielbaronnen zich konden verrijken ten koste van de bevolking.
Karl Marx had een helder standpunt over religie. Religie was het opium van het volk, een zelfbedacht verdovend middel om de ondraaglijkheid van het bestaan te verlichten. De invloed van de traditionele katholieke kerk is inmiddels sterk verminderd, de ontkerkelijking neemt toe, oude kerken krijgen nieuwe bestemmingen, in de (voormalige) godshuizen wordt niet meer hel en verdoemenis gepredikt. Er waart zelfs steeds vaker een nieuwe, frisse, ja zelfs emancipatoire wind door de oude gebouwen.
STEUN
De kerk die Jadira bezoekt is níet van het dom houden van de geloofsgemeenschap. Jadira ondervond juist veel steun van haar kerk, en die had ze hard nodig toen ze in armoede terecht kwam. “Ik vind dat als je naar een kerk gaat , dat je dan wel moet kunnen groeien en dingen moet kunnen zien veranderen in je leven. Dat is voor mij heel belangrijk”.
Jadira is een alleenstaande moeder. Toen haar zoontje Jeremey geboren werd bleef ze aanvankelijk werken. Ze stopte weliswaar met haar eigen zaak (Jadira voltooide de meao en deed als ZZP-er de boekhouding voor een 8-tal ondernemingen) maar combineerde haar parttime baan bij Piet Klerkx met de opvoeding van haar zoontje. Toen Jeremey 4 jaar werd nam de zorgbehoefte toe en kon ze het niet meer bijbenen met een baan erbij en moest ze stoppen met werken. Na een poos een WW-uitkering te hebben genoten volgde uiteindelijk de bijstand. Omdat Jadira altijd hard had gewerkt, was ze in staat geweest een hypotheek voor een eigen huis te nemen. Het allereerste ‘advies’ van de ‘Sociale’ dienst was dat ze dat huis maar moest verkopen. Niet geheel zonder risico weigerde Jadira dat. Ook weigerde ze het werk dat haar werd aangeboden. Ze moest maar in een call-center gaan werken met een 0-uren contract. Jadira: “Soms word je dan maar voor een paar uur in de week opgeroepen, soms voor wat langer maar al met al is het een veel te onzekere basis om je hypotheek te kunnen betalen”. Het was pas na veel strijd dat haar uiteindelijk tóch een oplossing werd voorgelegd; ze had gewoon recht op een woonkostentoeslag!
“Ik prijs me gelukkig dat ik voor mezelf kan opkomen; ik heb dat geleerd in mijn kerk. Tegelijkertijd denk ik aan de mensen die dat niet kunnen. Er zijn veel regelingen die de mensen niet kennen, die houdt men vaak gewoon achter voor hen”.
JADIRA’S KITCHEN
Jeremey is inmiddels uitgegroeid tot een flinke kerel. Hij is nu 14 jaar en zit in havo3. Hij doet het goed, dus Jadira kan weer aan het werk. Sinds 2 jaar neemt ze deel aan ‘het vertrouwens-experiment‘ in Tilburg. Het vertrouwens-experiment onderzoekt of mensen in de bijstand het beter doen als hen minder regels worden opgelegd en ze meer (keuze-)vrijheid hebben. Hierdoor mocht Jadira de afgelopen periode vrijwilligerswerk doen (dit is voor reguliere bijstandsgerechtigden verboden). Ze heeft hierdoor haar passie – lekker eten maken – verder kunnen ontwikkelen. In samenwerking met het RIBW en de Voedselbank startte ze een kookgroep met 20, steeds wisselende cliënten van deze organisaties. Ze haalt het voedsel op bij de Voedselbank en leert de deelnemers daar lekkere gerechten van te maken. De gratis 3-gangen maaltijd, die aan het einde van de middag gemaakt en geserveerd wordt, vormt een welkome aanvulling op het doorgaans povere rantsoen van de deelnemers.
Het enthousiasme en de vakkundigheid die Jadira bij de kookclub aan de dag legde bleef niet onopgemerkt. De wijkcoördinator vroeg haar of ze de lunches bij De Poorten wilde verzorgen, betaald! Het vormde de aftrap voor haar eigen zaakje; Jadira’s Kitchen. Aanvankelijk startte ze met behoud van uitkering; ze moest zich wel inschrijven bij de Kamer van Koophandel omdat ze moest factureren. Langzaamaan bouwde ze verder aan haar onderneming. Er komen inmiddels leuke klussen voorbij. Zo kookte ze bij Bosvreugd voor een grote groep mensen uit Curaçao, en mocht ze zelfs voor de 2e kamer 250 Antilliaanse hapjes maken. Ze heeft allerlei plannen om haar assortiment uit te breiden; verse Pina Colada, Mango Colada, Food punch en smoothies met een tropische twist bijvoorbeeld.
Inmiddels is haar ondernemingsplan klaar en op termijn wil Jadira een eigen lunchroom beginnen.
KERKEN
Toen Jadira op haar 23e vanuit de Antillen naar Tilburg kwam, ging ze actief op zoek naar een kerk die bij haar paste. Ze probeerde verschillende kerkgenootschappen. In Tilburg kwam ze via de al eerder genoemde ‘Op de rots’-kerk terecht bij ‘The Holy Ghost Empowerment Revival Centre’ waar ze haar spirituele thuis vond. Eerder bezocht ze diensten in de Petrus Donders-kerk; 0ok een geloofsgemeenschap met een sterk multicultureel karakter. Daarvoor ging ze naar bijeenkomsten in Club Smederij, maar omdat vooral jongeren daar de doelgroep vormen zocht ze verder. Bijzonder dat Jadira nu een deel van haar werkzaamheden in De Poorten doet, een voormalige kerk. Opvallend detail aan deze kerk is de ijzeren toren die na de renovatie is aangebracht. Nadat deze een nieuwe bestemming kreeg is de kerk ook van binnen aangepast.
UIT IN TILBURG
Veel uitgaan doet Jadira niet. In de zomer gaat ze wel eens naar de Beekse Bergen “om heerlijk te zwemmen”. Als ze uit eten gaat doet ze dat graag bij Familie Wok in Tilburg Noord. In de wijk vindt ze de frietjes bij de Smullerij lekker. En natuurlijk ging ze een paar keer naar Tilburg Culinair. “Leuk om inspiratie op te doen voor lekkere hapjes”.
AAN DE WIJKWETHOUDER
Jadira wil wel wat kwijt aan de wijkwethouder:
“Toen ik voor het RIBW werkte had ik veel contact met mensen die heel veel problemen hadden. Jongeren die verkracht of misbruikt zijn bijvoorbeeld. Deze mensen hebben liefde nodig, ook al zijn ze ontspoord. Ik stond altijd klaar om met hen te praten, zonder meteen te oordelen. Een luisterend oor kan veel voor mensen betekenen. Dat heb ik in mijn kerk geleerd. Het verleden is het verleden; je moet naar de toekomst kijken. Ik zat zelf in het vertrouwensexperiment en hoewel ik meer mocht dan voorheen werd ik toch niet altijd even positief bejegend. Ik zou de wijkwethouder mee willen geven dat ze met meer compassie naar mensen moet kijken die in een achterstandspositie zitten”.